Ο Μενέλαος Κοκκινάκης ήταν το πρώτο καλοκαιρινό… απόκτημα της ομάδας βόλεϊ του Ολυμπιακού. Όχι ότι δεν ήταν πολύτιμο κομμάτι του συνόλου που κατέκτησε το τρεμπλ, αλλά εδώ και λίγες μέρες «αναβαθμίστηκε» και έγινε επαγγελματίας με την βούλα, υπογράφοντας το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο της καριέρας του.
Ο 18χρονος δεν έχει το μονοπώλιο να είναι ο μοναδικός «ερυθρόλευκος» βολεϊμπολίστας της οικογένειας Κοκκινάκη αφού τα βήματά του ακολουθεί και η αδελφή του.
Ο 18χρονος δεν έχει το μονοπώλιο να είναι ο μοναδικός «ερυθρόλευκος» βολεϊμπολίστας της οικογένειας Κοκκινάκη αφού τα βήματά του ακολουθεί και η αδελφή του.
Η κατά τρία χρόνια μικρότερή του Ειρήνη έχει και εκείνη τη δική της φανέλα με τον Δαφνοστεφανωμένο Εφηβο, αφού αγωνίζεται ως ακραία στην ομάδα νεανίδων του συλλόγου, με ορατό το ενδεχόμενο να προωθηθεί και στις Γυναίκες. Τα… Κοκκινάκια ξεχειλίζουν από ταλέντο, το οποίο προσφέρουν στην υπηρεσία του Ολυμπιακού. Ως μεγαλύτερος και… επαγγελματίας πλέον, ο Μενέλαος παίρνει πρώτος τον λόγο.
Μενέλαε, πριν λίγες ημέρες υπέγραψες επαγγελματικό συμβόλαιο στον Ολυμπιακό, ενώ αγωνίζεσαι πλέον και με την Εθνική Ανδρών. Και είσαι μόλις 18 χρονών! Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σου;
Μενέλαος Κοκκινάκης: Αυτό που θέλω τώρα είναι να καθιερωθώ ως βασικός στον Ολυμπιακό και στην Εθνική Ανδρών. Αλλά το μεγάλο μου όνειρο είναι ένας ευρωπαϊκός τίτλος με την ομάδα μου.
Όπως το Τop Teams Cup, που πήρε ο Ολυμπιακός το 2005; Αλήθεια, το πρόλαβες αυτό;
Μ.Κ.: Πώς δεν το πρόλαβα! Ήμουν 12 χρονών, ball boy, κάτω από τη γραμματεία! Είχε γεμίσει το ΣΕΦ Ολυμπιακούς, είναι να μην το θυμάμαι; Δεν τα ζεις κάθε μέρα αυτά τα πράγματα! Θες να σου πω και ποιοι έπαιζαν; Ο Μιλίνκοβιτς, πασαδόρος ο Κουρνέτας, ακραίοι ο Σάλμον και ο Χριστοφιδέλης, κεντρικοί ο Τσακιρόπουλος και ο Χατζηαντωνίου και λίμπερο ο Δημητρακόπουλος. Αφού το έζησα απέξω, τώρα θέλω κι εγώ! Δεν λέω, δεν με χαλάει το πρωτάθλημα και το Κύπελλο, αλλά το ευρωπαϊκό είναι άλλο πράγμα!
Μενέλαος Κοκκινάκης: Αυτό που θέλω τώρα είναι να καθιερωθώ ως βασικός στον Ολυμπιακό και στην Εθνική Ανδρών. Αλλά το μεγάλο μου όνειρο είναι ένας ευρωπαϊκός τίτλος με την ομάδα μου.
Όπως το Τop Teams Cup, που πήρε ο Ολυμπιακός το 2005; Αλήθεια, το πρόλαβες αυτό;
Μ.Κ.: Πώς δεν το πρόλαβα! Ήμουν 12 χρονών, ball boy, κάτω από τη γραμματεία! Είχε γεμίσει το ΣΕΦ Ολυμπιακούς, είναι να μην το θυμάμαι; Δεν τα ζεις κάθε μέρα αυτά τα πράγματα! Θες να σου πω και ποιοι έπαιζαν; Ο Μιλίνκοβιτς, πασαδόρος ο Κουρνέτας, ακραίοι ο Σάλμον και ο Χριστοφιδέλης, κεντρικοί ο Τσακιρόπουλος και ο Χατζηαντωνίου και λίμπερο ο Δημητρακόπουλος. Αφού το έζησα απέξω, τώρα θέλω κι εγώ! Δεν λέω, δεν με χαλάει το πρωτάθλημα και το Κύπελλο, αλλά το ευρωπαϊκό είναι άλλο πράγμα!
Ξέρεις ότι θα πρέπει να περιμένεις λίγο για να κυνηγήσεις το Champions League…
Μ.Κ.: Και το Challenge Cup ευρωπαϊκή διοργάνωση είναι. Εντάξει, μπορεί να μην έχει την ίδια ποιότητα με το Champions League, αλλά θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο. Να φτάσουμε όσο πιο ψηλά μπορούμε.
Σε τι θέση βλέπεις να παίζεις στον Ολυμπιακό την επόμενη σεζόν;
Μ.Κ.: Τώρα για ακραίος τη βλέπω τη δουλειά. Πάω καλά σαν ακραίος στις εθνικές ομάδες, θα κάνω μία προσπάθεια να καθιερωθώ και στον Ολυμπιακό σε αυτή τη θέση. Αν και είναι αλήθεια ότι πέρσι μόνο σε τρία παιχνίδια έπαιξα λίμπερο. Σε δύο ήμουν πασαδόρος και σε όλα τα υπόλοιπα έμπαινα αλλαγή σαν τεσσάρι…
Σε τι αποδίδεις την ευκολία με την οποία αλλάζεις έτσι εύκολα ρόλους;
Μ.Κ.: Νομίζω ότι έχει να κάνει με τα χρόνια που παρακολουθώ το βόλεϊ. Βρίσκομαι στο γήπεδο από τριών, τεσσάρων ετών, έδινα τη μπάλα σε αυτούς που έπαιζαν. Εδώ από το πολύ βλέπε βλέπε έχει μάθει βόλεϊ και ο κύριος Μπλέτσας (σ.σ. ο φροντιστής της ομάδας βόλεϊ Ανδρών). Τον βλέπω στη 12άδα φέτος (γέλια)!
Ε: Δεν είναι απίθανο, τώρα που όλοι θέλουν να φύγουν για το εξωτερικό.
Μ.Κ.: Είναι φυσικό να θέλουν να φύγουν πολλοί. Πιστεύω όμως ότι ο Ολυμπιακός με καλές κινήσεις μπορεί να κρατήσει πρωταγωνίστρια την ομάδα, να διεκδικήσει και πάλι όλους τους τίτλους.
Εσύ σκέφτεσαι καθόλου το ενδεχόμενο να παίξεις έξω;
Μ.Κ.: Ισως να γίνει κάποια στιγμή αλλά ακόμα δεν το σκέφτομαι καν. Είμαι στον Ολυμπιακό, θα συνεχίσω να είμαι για τουλάχιστον τρία χρόνια και πρώτο μου μέλημα είναι να βελτιωθώ κι άλλο.
Φέτος περάσατε μία δύσκολη σεζόν. Πώς τα βλέπεις τα πράγματα;
Μ.Κ.: Προς το παρόν καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολη η κατάσταση. Αλλά είμαι αισιόδοξος, ότι μπορούν να «μαζευτούν» τα πράγματα. Έτσι όπως πέφτουν τα μπάτζετ, σε δύο τρία χρόνια ελπίζω ότι τα πράγματα θα ξαναγίνουν όπως ήταν.
Παίζεις σε όλες τις εθνικές ομάδες και σε όλες τις ομάδες του Ολυμπιακού. Δεν σε αποσυντονίζει αυτό;
Μ.Κ.: Είναι διαφορετικό το επίπεδο στις ομάδες Παίδων και Εφήβων. Παίζω λίγο πιο εύκολα, μετά τους αγώνες με τον Ολυμπιακό και την Εθνική Ανδρών, αλλά και πάλι προσπαθώ να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου. Η αλήθεια είναι ότι προσαρμόζομαι γρήγορα.
Σε προβληματίζει αυτά που λένε, για τα φυσικά προσόντα που διαθέτεις και για το αν μπορείς να σταθείς σαν ακραίος;
Μ.Κ.: Ξέρω τι λένε αλλά δεν βλέπω να υπάρχει μεγάλη διαφορά με τους άλλους Ελληνες ακραίους. Ούτε πολύ πιο ψηλοί είναι από μένα, ούτε πολύ καλύτεροι στην τεχνική. Αν εξαιρέσουμε τον Ντεσπέιν και έναν, δύο άλλους παίκτες στο ελληνικό πρωτάθλημα, νομίζω ότι οι υπόλοιποι ακραίοι δεν ήταν σε τόσο υψηλότερο επίπεδο από εμένα. Και, εξάλλου, είμαι έτοιμος να δουλέψω πολύ για να γίνω καλύτερος. Πιστεύω ότι είναι ένας στόχος που μπορώ να πετύχω.
«ΔΙΔΥΜΟ» ΑΚΡΑΙΩΝ ΣΤΟ ΡΕΝΤΗ
Καιρός να μπει στο «παιχνίδι» και η Ειρήνη Κοκκινάκη, η οποία πρέπει να είναι η πιο ένθερμη θαυμάστρια του Μενέλαου. Εκτός από τον μπαμπά Κοκκινάκη, ενδεχομένως…
Πώς έγινε και ασχοληθήκατε αμφότεροι με το βόλεϊ;
Μενέλαος Κοκκινάκης: Ο μπαμπάς ήταν πολύ παθιασμένος με το βόλεϊ. Δεν έπαιξε επαγγελματικά, αλλά διακριτικά μας έσπρωξε προς τα εκεί. Εγώ είχα ξεκινήσει από το ποδόσφαιρο, αλλά εκεί είναι πολύ πιο δύσκολο να διακριθείς.
Ειρήνη Κοκκινάκη: Κι εμένα ο μπαμπάς με έσπρωξε, αλλά είχα και τον Μενέλαο. Όλοι μαζί ευθύνονται.
Και πώς βρεθήκατε και οι δύο στον Ολυμπιακό;
Μ.Κ: Ήμασταν Ολυμπιακοί από μικροί και θέλαμε να παίξουμε εκεί. Εξάλλου, ήταν η καλύτερη ομάδα και βόλευε γιατί ήταν σχετικά κοντά στο σπίτι μας.
Ε.Κ.: Εννοείται ότι και εγώ ήθελα να παίξω στον Ολυμπιακό. Είναι η ομάδα που πάντα υποστήριζα και βόλευε που ήταν και ο αδελφός μου εκεί.
Σκέφτεσαι ότι μία μέρα, ίσως και από την επόμενη χρονιά, μπορεί να βρεθείς να κάνεις προπονήσεις με την ομάδα Γυναικών του Ολυμπιακού;
Ε.Κ.: Δεν το σκέφτομαι αλλά φυσικά και θέλω να παίξω εκεί. Γι’ αυτό προσπαθώ και ελπίζω να συμβεί, όποτε κρίνουν οι αρμόδιοι ότι είμαι έτοιμη. Και ο Μενέλαος δεν νομίζω ότι ήταν από την αρχή σίγουρος ότι θα συνέβαινε.
Μ.Κ.: Δεν είναι ότι το περίμενα αλλά ευχόμουν ότι θα γίνει. Κάνω πολλές προπονήσεις, δουλεύω όσο μπορώ και πάνω απ’ όλα, μου αρέσει το βόλεϊ. Νομίζω ότι αυτός ο συνδυασμός με βοήθησε να καταφέρω να φτάσω εδώ.
Πώς είναι ο Μενέλαος σαν θεατής στους αγώνες σου;
Ε.Κ.: Δεν έρχεται συχνά, αλλά όταν έρθει, πάντα μου κάνει παρατηρήσεις.
Μ.Κ.: Όχι τόσο εγώ, όσο ο πατέρας μας!
Ε.Κ.: Και οι δύο, αλλά τις περισσότερες φορές ο Μενέλαος διορθώνει τον μπαμπά (γέλια).
Εκτός από το βόλεϊ, έχετε σκεφτεί για σπουδές;
Μ.Κ.: Εγώ προσωπικά θα δώσω Πανελλήνιες του χρόνου. Φέτος δεν πρόλαβα να διαβάσω με όλες τις υποχρεώσεις, αφού έλειπα πάρα πολύ. Δεν είμαι ακόμα σίγουρος τι θα σπουδάσω, αλλά είμαι της θεωρητικής κατεύθυνσης.
Ε.Κ.: Καλά, εγώ αργώ ακόμη, αφού τώρα θα πάω πρώτη Λυκείου. Και εγώ δεν ξέρω ακόμα τι θα κάνω, αλλά ό,τι και αν είναι, φαντάζομαι ότι θα καταφέρω να το συνδυάσω με το βόλεϊ. Προς το παρόν μαθαίνω αγγλικά, γερμανικά και τις υπόλοιπες ώρες ασχολούμαι με το βόλεϊ και με το μπιτς βόλεϊ το καλοκαίρι.
Κάνετε γενικότερα παρέα εκτός… ταραφλέξ;
Μ.Κ.: Εχουμε πολλούς κοινούς γνωστούς και φίλους, εννοείται ότι κάνουμε παρέα. Και ακόμα παίζουμε μαζί επιτραπέζια, χαρτιά. Αλλά λείπω πολύ συχνά και ίσως δεν βλεπόμαστε αρκετά.
Ε.Κ.: Είναι αλήθεια ότι μου λείπει αρκετά αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό. Πάντως, όταν είμαστε και πολύ μαζί, τσακωνόμαστε αδερφικά. Το παίζει σκληρός αλλά ξέρω ότι αν συμβεί οτιδήποτε, αν με πειράξει κανείς, θα «καθαρίσει».
Ειρήνη, έχεις κάποια αθλήτρια σαν πρότυπο;
Ε.Κ.: Όχι, συνήθως βλέπω τον αδερφό μου για να παίρνω παράδειγμα. Κι εγώ νομίζω ότι, όπως και ο Μενέλαος, είμαι καλή σε άμυνα και υποδοχή. Στην ομάδα, πάντως, υπάρχουν αρκετά κορίτσια που έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν, ελπίζω να είμαι ένα από αυτά.
Θέλετε να μου πείτε τρία κύρια χαρακτηριστικά ο ένας του άλλου;
Μ.Κ.: Ομορφος να πεις!
Ε.Κ.: Ε, αφού επιμένει, ας το πω (γέλια). Είναι και αρκετά συγκρατημένος και έχει τσαμπουκά.
Μ.Κ.: Κι εγώ θα ανταποδώσω το κομπλιμέντο και θα πω ότι η Ειρήνη είναι ζωηρή και δεν κρύβει τίποτα από τα συναισθήματά της. Οταν θέλει να γελάσει, θα γελάσει, όταν θέλει να κλάψει, θα κλάψει.
Ειρήνη, ξέρεις ότι από φέτος η ομάδα στην οποία κάποια μέρα ίσως αγωνιστείς έχει και τίτλο στο παλμαρέ της. Σε αγχώνει αυτό;
Ε.Κ.: Όχι, δεν θα το έλεγα. Χάρηκα για τον τίτλο που πήρε η ομάδα των Γυναικών αλλά συνήθως παρακολουθώ την ομάδα των Ανδρών και δεν μπορώ να περιγράψω τη χαρά μου για το τρεμπλ του Ολυμπιακού.
Μ.Κ.: Καλά, για τους τρεις τίτλους και η δική μου ήταν δεδομένη. Δεν περίμενα ότι θα το πετυχαίναμε για πρώτη φορά στην ιστορία της ομάδας. Παρόλα τα προβλήματα, δείξαμε ότι αγαπάμε το βόλεϊ και τον Ολυμπιακό.
(H συνέντευξη δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 19/06/2011)
Μ.Κ.: Και το Challenge Cup ευρωπαϊκή διοργάνωση είναι. Εντάξει, μπορεί να μην έχει την ίδια ποιότητα με το Champions League, αλλά θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο. Να φτάσουμε όσο πιο ψηλά μπορούμε.
Σε τι θέση βλέπεις να παίζεις στον Ολυμπιακό την επόμενη σεζόν;
Μ.Κ.: Τώρα για ακραίος τη βλέπω τη δουλειά. Πάω καλά σαν ακραίος στις εθνικές ομάδες, θα κάνω μία προσπάθεια να καθιερωθώ και στον Ολυμπιακό σε αυτή τη θέση. Αν και είναι αλήθεια ότι πέρσι μόνο σε τρία παιχνίδια έπαιξα λίμπερο. Σε δύο ήμουν πασαδόρος και σε όλα τα υπόλοιπα έμπαινα αλλαγή σαν τεσσάρι…
Σε τι αποδίδεις την ευκολία με την οποία αλλάζεις έτσι εύκολα ρόλους;
Μ.Κ.: Νομίζω ότι έχει να κάνει με τα χρόνια που παρακολουθώ το βόλεϊ. Βρίσκομαι στο γήπεδο από τριών, τεσσάρων ετών, έδινα τη μπάλα σε αυτούς που έπαιζαν. Εδώ από το πολύ βλέπε βλέπε έχει μάθει βόλεϊ και ο κύριος Μπλέτσας (σ.σ. ο φροντιστής της ομάδας βόλεϊ Ανδρών). Τον βλέπω στη 12άδα φέτος (γέλια)!
Ε: Δεν είναι απίθανο, τώρα που όλοι θέλουν να φύγουν για το εξωτερικό.
Μ.Κ.: Είναι φυσικό να θέλουν να φύγουν πολλοί. Πιστεύω όμως ότι ο Ολυμπιακός με καλές κινήσεις μπορεί να κρατήσει πρωταγωνίστρια την ομάδα, να διεκδικήσει και πάλι όλους τους τίτλους.
Εσύ σκέφτεσαι καθόλου το ενδεχόμενο να παίξεις έξω;
Μ.Κ.: Ισως να γίνει κάποια στιγμή αλλά ακόμα δεν το σκέφτομαι καν. Είμαι στον Ολυμπιακό, θα συνεχίσω να είμαι για τουλάχιστον τρία χρόνια και πρώτο μου μέλημα είναι να βελτιωθώ κι άλλο.
Φέτος περάσατε μία δύσκολη σεζόν. Πώς τα βλέπεις τα πράγματα;
Μ.Κ.: Προς το παρόν καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολη η κατάσταση. Αλλά είμαι αισιόδοξος, ότι μπορούν να «μαζευτούν» τα πράγματα. Έτσι όπως πέφτουν τα μπάτζετ, σε δύο τρία χρόνια ελπίζω ότι τα πράγματα θα ξαναγίνουν όπως ήταν.
Παίζεις σε όλες τις εθνικές ομάδες και σε όλες τις ομάδες του Ολυμπιακού. Δεν σε αποσυντονίζει αυτό;
Μ.Κ.: Είναι διαφορετικό το επίπεδο στις ομάδες Παίδων και Εφήβων. Παίζω λίγο πιο εύκολα, μετά τους αγώνες με τον Ολυμπιακό και την Εθνική Ανδρών, αλλά και πάλι προσπαθώ να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου. Η αλήθεια είναι ότι προσαρμόζομαι γρήγορα.
Σε προβληματίζει αυτά που λένε, για τα φυσικά προσόντα που διαθέτεις και για το αν μπορείς να σταθείς σαν ακραίος;
Μ.Κ.: Ξέρω τι λένε αλλά δεν βλέπω να υπάρχει μεγάλη διαφορά με τους άλλους Ελληνες ακραίους. Ούτε πολύ πιο ψηλοί είναι από μένα, ούτε πολύ καλύτεροι στην τεχνική. Αν εξαιρέσουμε τον Ντεσπέιν και έναν, δύο άλλους παίκτες στο ελληνικό πρωτάθλημα, νομίζω ότι οι υπόλοιποι ακραίοι δεν ήταν σε τόσο υψηλότερο επίπεδο από εμένα. Και, εξάλλου, είμαι έτοιμος να δουλέψω πολύ για να γίνω καλύτερος. Πιστεύω ότι είναι ένας στόχος που μπορώ να πετύχω.
«ΔΙΔΥΜΟ» ΑΚΡΑΙΩΝ ΣΤΟ ΡΕΝΤΗ
Καιρός να μπει στο «παιχνίδι» και η Ειρήνη Κοκκινάκη, η οποία πρέπει να είναι η πιο ένθερμη θαυμάστρια του Μενέλαου. Εκτός από τον μπαμπά Κοκκινάκη, ενδεχομένως…
Πώς έγινε και ασχοληθήκατε αμφότεροι με το βόλεϊ;
Μενέλαος Κοκκινάκης: Ο μπαμπάς ήταν πολύ παθιασμένος με το βόλεϊ. Δεν έπαιξε επαγγελματικά, αλλά διακριτικά μας έσπρωξε προς τα εκεί. Εγώ είχα ξεκινήσει από το ποδόσφαιρο, αλλά εκεί είναι πολύ πιο δύσκολο να διακριθείς.
Ειρήνη Κοκκινάκη: Κι εμένα ο μπαμπάς με έσπρωξε, αλλά είχα και τον Μενέλαο. Όλοι μαζί ευθύνονται.
Και πώς βρεθήκατε και οι δύο στον Ολυμπιακό;
Μ.Κ: Ήμασταν Ολυμπιακοί από μικροί και θέλαμε να παίξουμε εκεί. Εξάλλου, ήταν η καλύτερη ομάδα και βόλευε γιατί ήταν σχετικά κοντά στο σπίτι μας.
Ε.Κ.: Εννοείται ότι και εγώ ήθελα να παίξω στον Ολυμπιακό. Είναι η ομάδα που πάντα υποστήριζα και βόλευε που ήταν και ο αδελφός μου εκεί.
Σκέφτεσαι ότι μία μέρα, ίσως και από την επόμενη χρονιά, μπορεί να βρεθείς να κάνεις προπονήσεις με την ομάδα Γυναικών του Ολυμπιακού;
Ε.Κ.: Δεν το σκέφτομαι αλλά φυσικά και θέλω να παίξω εκεί. Γι’ αυτό προσπαθώ και ελπίζω να συμβεί, όποτε κρίνουν οι αρμόδιοι ότι είμαι έτοιμη. Και ο Μενέλαος δεν νομίζω ότι ήταν από την αρχή σίγουρος ότι θα συνέβαινε.
Μ.Κ.: Δεν είναι ότι το περίμενα αλλά ευχόμουν ότι θα γίνει. Κάνω πολλές προπονήσεις, δουλεύω όσο μπορώ και πάνω απ’ όλα, μου αρέσει το βόλεϊ. Νομίζω ότι αυτός ο συνδυασμός με βοήθησε να καταφέρω να φτάσω εδώ.
Πώς είναι ο Μενέλαος σαν θεατής στους αγώνες σου;
Ε.Κ.: Δεν έρχεται συχνά, αλλά όταν έρθει, πάντα μου κάνει παρατηρήσεις.
Μ.Κ.: Όχι τόσο εγώ, όσο ο πατέρας μας!
Ε.Κ.: Και οι δύο, αλλά τις περισσότερες φορές ο Μενέλαος διορθώνει τον μπαμπά (γέλια).
Εκτός από το βόλεϊ, έχετε σκεφτεί για σπουδές;
Μ.Κ.: Εγώ προσωπικά θα δώσω Πανελλήνιες του χρόνου. Φέτος δεν πρόλαβα να διαβάσω με όλες τις υποχρεώσεις, αφού έλειπα πάρα πολύ. Δεν είμαι ακόμα σίγουρος τι θα σπουδάσω, αλλά είμαι της θεωρητικής κατεύθυνσης.
Ε.Κ.: Καλά, εγώ αργώ ακόμη, αφού τώρα θα πάω πρώτη Λυκείου. Και εγώ δεν ξέρω ακόμα τι θα κάνω, αλλά ό,τι και αν είναι, φαντάζομαι ότι θα καταφέρω να το συνδυάσω με το βόλεϊ. Προς το παρόν μαθαίνω αγγλικά, γερμανικά και τις υπόλοιπες ώρες ασχολούμαι με το βόλεϊ και με το μπιτς βόλεϊ το καλοκαίρι.
Κάνετε γενικότερα παρέα εκτός… ταραφλέξ;
Μ.Κ.: Εχουμε πολλούς κοινούς γνωστούς και φίλους, εννοείται ότι κάνουμε παρέα. Και ακόμα παίζουμε μαζί επιτραπέζια, χαρτιά. Αλλά λείπω πολύ συχνά και ίσως δεν βλεπόμαστε αρκετά.
Ε.Κ.: Είναι αλήθεια ότι μου λείπει αρκετά αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό. Πάντως, όταν είμαστε και πολύ μαζί, τσακωνόμαστε αδερφικά. Το παίζει σκληρός αλλά ξέρω ότι αν συμβεί οτιδήποτε, αν με πειράξει κανείς, θα «καθαρίσει».
Ειρήνη, έχεις κάποια αθλήτρια σαν πρότυπο;
Ε.Κ.: Όχι, συνήθως βλέπω τον αδερφό μου για να παίρνω παράδειγμα. Κι εγώ νομίζω ότι, όπως και ο Μενέλαος, είμαι καλή σε άμυνα και υποδοχή. Στην ομάδα, πάντως, υπάρχουν αρκετά κορίτσια που έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν, ελπίζω να είμαι ένα από αυτά.
Θέλετε να μου πείτε τρία κύρια χαρακτηριστικά ο ένας του άλλου;
Μ.Κ.: Ομορφος να πεις!
Ε.Κ.: Ε, αφού επιμένει, ας το πω (γέλια). Είναι και αρκετά συγκρατημένος και έχει τσαμπουκά.
Μ.Κ.: Κι εγώ θα ανταποδώσω το κομπλιμέντο και θα πω ότι η Ειρήνη είναι ζωηρή και δεν κρύβει τίποτα από τα συναισθήματά της. Οταν θέλει να γελάσει, θα γελάσει, όταν θέλει να κλάψει, θα κλάψει.
Ειρήνη, ξέρεις ότι από φέτος η ομάδα στην οποία κάποια μέρα ίσως αγωνιστείς έχει και τίτλο στο παλμαρέ της. Σε αγχώνει αυτό;
Ε.Κ.: Όχι, δεν θα το έλεγα. Χάρηκα για τον τίτλο που πήρε η ομάδα των Γυναικών αλλά συνήθως παρακολουθώ την ομάδα των Ανδρών και δεν μπορώ να περιγράψω τη χαρά μου για το τρεμπλ του Ολυμπιακού.
Μ.Κ.: Καλά, για τους τρεις τίτλους και η δική μου ήταν δεδομένη. Δεν περίμενα ότι θα το πετυχαίναμε για πρώτη φορά στην ιστορία της ομάδας. Παρόλα τα προβλήματα, δείξαμε ότι αγαπάμε το βόλεϊ και τον Ολυμπιακό.
(H συνέντευξη δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 19/06/2011)
.png "English"){kind=small}
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου